آیةالله العظمی گلپایگانی (1414 ق) سیدمحمدرضا فرزند سیدمحمدباقر موسوی گلپایگانی در سال 1316 قمری در "گوگد" گلپایگان دیده به جان گشود. پس از چندی جهت فراگیری علوم اسلامی به اراک عزیمت نمود و از محضر آیت اللَّه شیخ عبدالکریم حائری بهره جست. پس از تأسیس حوزهی علمیه ی قم، به این شهر مهاجرت نمود و بعد از درگذشت آیت اللَّه حائری، به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. معظم له از آغاز نهضت 15 خرداد 1342 تا پیروزی انقلاب اسلامی همراه امام خمینی (ره) بوده و از پشتیبانان آن امام محسوب میشد. پس از رحلت امام خمینی (ره)، از بزرگترین مراجع تقلید شیعیان به حساب می آمد. آیت اللَّه گلپایگانی بیش از هفتاد و پنج سال بر مسند تدریس تکیه زد و شاگردان بیشماری را به جامعه ی اسلامی عرضه نمود. حضرات آیات مرتضی حائری یزدی، عبدالرحیم ربانی شیرازی، مرتضی مطهری، محمدعلی قاضی طباطبایى، سیداسداللَّه مدنی، محمد مفتح، سیدمحمد بهشتی، علی مشکینی، ناصر مکارم شیرازی، جعفر سبحانی، لطف اللَّه صافی گلپایگانی، احمد جنتی و دهها نفر از علما و فضلای حوزه، از جمله شاگردان این مرجع بزرگوار تقلید میباشند. آیت اللَّه گلپایگانی دارای تالیفات و تقریرات متعددی نیز میباشند که کتاب الحج، کتاب القضا و الطهاره و... از آن جمله اند. اولین مدرسه ی علوم دینی به سبک جدید، اولین موسسه ی بزرگ قرآنی در قم، اولین فهرست بزرگ فقهی و حدیثی بااستفاده از دانش و اختراعات جدید بشری و تاسیس و ساخت صدها مدرسه، مسجد، موسسه ی دینی در کشور و خارج ازکشور از جمله خدمات این عالم ربانی میباشند. سرانجام این فقیه جلیل و مرجع کبیر در 18 آذر 1372 ش در 96 سالگی بدرود حیات گفت و در کنار اساتید بزرگ خود در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) مدفون شد.
ورود به سیستم
ارسال پیغام
نکته : شماره ثبت, شماره رکورد و یا هر داده ورودی که باعث بروز خطا شده است را در متن بازخورد ارسال نمایید.