هر هفته به یاد شهدای شهرمان: شهید عبدالمناف کاویان پور

هر هفته به یاد شهدای شهرمان

شهید عبدالمناف کاویان‌پور فرزند رجب على در دهمین روز از اولین ماه فصل بهار 1341، در روستاى «کاسه گرمحله» از توابع «رویان» نور، چشم به جهان گشود. پنجمین فرزند خانواده و چشم و چراغ پدر و مادرى چون «رجب على و سیده فاطمه» بود. خانواده‌ای که با پیشه کشاورزى، روزگار مى گذراندند.

روزهاى ابتدائى تحصیلى عبدالمناف، در دبستان «دانش» روستا سپرى شد. سپس به مدرسه راهنمائى در زادگاهش راه یافت؛ اما به دلیل اوضاع نابسامان مالى، در همین مقطع، ترک تحصیل کرد و کمک حال پدرش در امر کشاورزى و دامدارى شد.

فعالیت‌هاى انقلابى عبدالمناف از روستاى محل زندگى اش شروع شد.‌ عبدالمناف با شهامت تمام، شعار مرگ بر شاه را روى یک کارتن مى نوشت و در بیست مترى پاسگاه نصب مى کرد. توزیع اعلامیه و پوستر، حضور در تظاهرات و محافل سیاسی و دینی نیز، از دیگر مبارزات سیاسى عبدالمناف محسوب مى شود.

عبدالمناف، جهت سرکوب تحرکات منافقین در طرح ویژه جنگل نیز، دوشادوش دیگر نیروهای انقلابی حضوری فعال داشت.

این فرزند برومند وطن، در 15 شهریور 1359 به عضویت سپاه در آمد. یک سال بعد، با حضور در مناطق هفت تپه، شوش، شلمچه و اندیمشک، عملیات‌هاى فتح المبین، بیت المقدس و رمضان را در کارنامه افتخارات خود به ثبت رسانید.

ناگفته نماند که این رزمنده دلیر، با طى دوره آموزش فرماندهى در پادگان الغدیر اصفهان، در سال 1362 با سِمَت فرمانده گروهان، در واحد اطلاعات- عملیات سپاه مهاباد مشغول به خدمت شد. اگرچه، او در همین جا، یک بار از ناحیه کتف آسیب دید.

او در 6 مرداد 1363، دوباره به جبهه غرب عزیمت کرد و در طول مدت حضورش در جنگ تحمیلى، خدمات ارزنده اى در کِسوت تک تیرانداز، آرپى ‌جى ‌زن، و کمک آرپى ‌جى ‌زن از خود ارائه کرد.

برادرش «عبدالخالق» مى گوید: «مرخصی هایش را طوری هماهنگ می کرد که بتواند در کار کشاورزی به پدر کمک کند. خیلی به پدر و مادر احترام می گذاشت و می گفت: به خاطر زحماتی که برایم کشیده‌اید، از شما شرمنده‌ام.»

و سرانجام، عبدالمناف در 25 اردیبهشت 1365، با حضور در عملیات کربلای 2 در منطقه حاج عمران، به خیل یاران شهیدش پیوست. پیکرش با همراهى اهالى قدردان نور، در گوشه اى از بوستان شهداى کاسه گر محله آرام گرفت.